Nayul Kim

“Inlayer”

Nayul Kim is echt een schilder van de 21ste eeuw. Zij begint haar doeken niet met wat lijnen in een schetsboek maar in virtual reality. Met een VR-bril op haar hoofd, een virtuele kwast in de ene hand en een digitaal palet in de andere produceert ze in hoog tempo afbeeldingen waar ze screenshots van maakt. Haar voorkeur gaat uit naar vormen en kleuren die een beetje ongemakkelijk zijn. Die combineert ze tot één compositie, die ze vervolgens op doek projecteert om hem over te zetten in trage olieverf.

Toen Kim aan de serie Inlayer werkte, gebeurde er iets ongewoons. De virtuele wereld die zij altijd voor oneindig had gehouden, bleek begrensd te zijn. Haar digitale kwaststreken werden plots afgesneden, als met een mes zo scherp. Van dichterbij bestudeerd vond ze die geamputeerde afbeeldingen eigenlijk heel interessant. Ze deden denken aan het grondprofiel van een archeologische grondboring of een anatomische dwarsdoorsnede van een CT-scan. De grens van de virtuele ruimte oogde als een portal naar een ander universum, de uitnodiging om ergens binnen te treden.

Kim zag meteen een analogie met De Aanschouw. Het interieur van de kast is immers afgesloten voor de buitenwereld maar de kunst erin trekt de blik naar binnen en biedt een venster op een andere wereld. Ook een uitspraak in het boek De Aanschouw – Meer dan 1000 exposities op minder dan 1m2, dat Kim las met behulp van een vertaalapp, sprak haar aan. Oprichter Frank Taal typeerde de tentoonstellingsruimte daarin als “een film met één frame per week”.

Net als film gaat Kims werk deels over tijd en de transformaties die plaatsvinden met het verstrijken ervan. Zo gebruikt ze altijd een concreet en figuratief startpunt bij het schetsen in VR, een dier of ding, maar dat lost gaandeweg op in een driedimensionaal, bijna sculpturaal beeld. Door de olieverf in extreem dunne lagen aan te brengen met een amper zichtbare penseelstreek, wordt het op doek weer plat gemaakt. Maar contrastwerking en de afwisseling van scherpe lijnen en overvloeiers zorgt weer voor een ingang naar de wereld onder het oppervlak.

Je kunt in Inlayer een grot zien of een horizon onder een hallucinant firmament. Er is de suggestie van een fysieke werkelijkheid maar geen denkbaar equivalent in de materiële wereld. De voorstelling is herkenbaar maar ook weer niet. Het is de illusie die voor Kim de essentie is van schilderkunst.

Curator: Edo Dijksterhuis

Fotografie: Marieke van der Lippe